Lucid Forum

Envil

To nie hiphop, tylko wyroby filozofiopodobne. Sami oceńcie:

Żołnierze bez mundurów, bez odznak, bez broni.
Próbujący przeciwstawić się panującej monotonii.
Lecz nikt się nim nie rodzi, i wybór nie jest prosty
A walka z tym co chore niejedne pali mosty.
Bo w pewnej chwili nadchodzi czas wyboru:
Jesteś tym kim wszyscy
Lub walczysz do oporu
Walczysz o to w co wierzysz, dostrzegając głębszy sens
Widząc plastik, komercję i fałsz chcesz położyć temu kres.
Lecz czujesz się samotny, braci nigdzie nie ma.
Zostaje tylko kartka, długopis i wena.
A naprzeciwko wróg, wszędzie wkoło ściema.
Lecz Twoi bracia są, i znają twój punkt widzenia.
I aby Ci pomóc, wychodzą z cienia.
A wszędzie wkoło fałsz
I znikają złudzenia
A ty popadasz w agonię
Myśląc, że świat tonie.
Bo świat należy do nich
Lecz prawda jest po naszej stronie.

I jutro znów założę ta marynarkę która Cię śmieszy.
I jutro znów będę słuchał muzyki której nie rozumiesz. Z której szydzisz. Bo jesteś na tyle głupi że nie akceptujesz tego czego nie rozumiesz.
Jutro znowu włączę Bleach który ty uważasz za dziecinadę.
Bo rozumiesz tylko co widzą wszyscy wokół.
Bo oni słuchają muzyki tej a nie innej.
Bo ubierają się tak a nie inaczej.
Bo widza świat w takich barwach a nie innych.
A ty to wszystko przyjmujesz za normalne.
Bo wszyscy wokół tak myślą i widza to samo. Ale jesteś po prostu jednym z milionów klonów.
Wiem, że jest Ci tak łatwiej.
Bo żeby rozumieć prawdę trzeba w nią wierzyć. Nie bać się jej tylko ją akceptować i bronić na przekór wszystkim.
Bo niewiele jest osób które rozumieją.
I ty tez nie zrozumiesz.
Bo z tym trzeba się urodzić.
I przy tym trwać.
Do końca.
Ale czy jestem od Ciebie lepszy?
Nie. Ja po prostu jestem inny.
Podążam wyłącznie swoją ścieżką. A nie cudzą.
I widzę prawdę.
Odważyłem się na to by być sobą. A ty nie.
I dla Ciebie nadal jestem idiotą. Ale mam to gdzieś.
Bo nie żyję dla Ciebie tylko dla siebie.
I nie muszę nic udowadniać i pokazywać jaki to ja jestem.
Prawda, jaka widzę służy wyłącznie mi. I tylko ja z niej skorzystam.
A Ty wierz w co chcesz.
I wybierz nareszcie swoją drogę.
Wszyscy wybierzcie......

Sebe

Chciałeś komentarz, proszę.

Dobry wybór tematyki. Bardziej podoba mi się pierwszy 'wyrób'. Treść jest zwarta, nie ma tam raczej zbędnych zdań, logicznie poukładane. Poprawne, ale niestety nic nowego. Spróbuj włożyć trochę więcej symboliki.

Drugi jest gorszy, mimo bardzo dobrze dobranych zdań rozpoczynających, z czym często jest problem. Dużo powtarzania treści, tylko w innej formie (innych zdaniach). Kilka sprzeczności logicznych. Zdecydowanie za długie, dało się to zawrzeć krócej, przekazując te same treści, bez sztucznego tworzenia nowych zdań.

Prawdopodobnie to Twoje początki, nie daj się od razu zgasić. Widać, że potrafisz wybrać tematykę, zebrać wszystkie myśli. Jest pewien problem z opracowaniem formy. Popracuj trochę, a będzie lepiej. Dobre, jak na początek, ale oceniałem to jak każdą inną pracę, więc może wyglądać trochę srogo. Twórz dalej.

EDIT

Miałem wspomnieć słowem o Bleachu. Początki anime były dobre, ale po kilkudziesięciu odcinkach przestałem regularnie oglądać, czasami zerkałem podczas sesji brata i niezły tasiemiec się zrobił. Są lepsze anime. : )

Envil

Oooo dzięki za analizę mojej twórczości :)
Ale i tak sądzę że przychylnie spojrzałeś :D
Więc dobrze jest :)
A ja bedę pisał dalej i się rozwijał :)

Sebe

Dobrze, że tak na to spojrzałeś, miałem nadzieję że nie oczekujesz wchodzenia w dupę (,a może nawet kilku kopnięć!). : ]

walek

No cóż... tematyka, jak u czytelnika wyżej, dobra. Przemyślenia sensowne. Teraz pora popracować nad formą. Czytaj dużo wierszy. Bardzo dużo. I dużo pisz - im więcej piszesz, tym lepiej ci to będzie wychodzić. I nie wierz, jeśli wydawać ci się będzie, że piszesz dobrze - to nieprawda. Samemu tak myślałem, a po paru miesiącach śmiałęm się ze swoich wierszy xD Powodzenia!

Ramiel

Nie można się spodziewać po każdym współczesnym twórcy, że stworzy coś nowego. Każda tematyka została już na wiele sposobów i w wielu formach przetrawiona. Zatem Twoje słowa, Sebe, o niczym nowym, są trochę szukaniem dziury w całym.
Osobiście uważam, że tematyka jest dobra i porusza bardzo ważny temat. Forma może trochę bezpośrednia - jak na poezję szeroko pojętą, trochę za mało tu zawoalowania treści. Dalej, Envil, część ludzi potrafi myśleć abstrakcyjnie, postaraj się ukryć treść utworu między słowami. Może nie wszyscy od razu załapią o co chodzi, ale myślę, że zmuszenie odbiorcy do głębszej refleksji nad utworem dostarczy więcej satysfakcji i jemu i Tobie.

Alegria

W pierwszym kawałku zgubiłeś rytm, dzięki któremu czytało się całkiem fajnie.

Tak samo rymy, było spoko dopóki było klasyczne:
a
a
b
b

Pisz dalej i faktycznie, nie daj się zgasić. Czasem spłodzisz gówno, jak ten kawałek numer dwa, który jest trochę taki... hmm, pretensjonalny. Czasem zaś, gdy uda Ci się uchwycić wenę i oszlifować diament, wyjdzie coś pięknego (oczywiście ja tego nie dostrzegę, bo wszelkiej poezji i wyrobów poezjopodobnych nie znoszę, ale nie zważaj na gadanie ignoranta-moderatora tego podforum).

Jestem tu po to, żeby ludziom wytykać błędy w twórczości, bo nie może być zawsze "spoko twórczość źąąąąąą!!!!11", no nie? ;)

Tak jak pisał Sebe, trochę pracy nad warsztatem, nad formą. Będzie dobrze.

Sebe

Envil

To zależy od człowieka. Jedni coś w tym widzą, a dla innych jest to filozoficzny bełkot. Temat sporny.

Envil

W ten chłodny, zimowy, Grudziądzki wieczór.
Siedział chwile na krześle z przymkniętymi powiekami.
Zerwał się raptem jak porażony prądem, chwycił za aparat i wybiegł z domu.
Z szerokim uśmiechem na twarzy i prawdziwą pasją zaczął robić zdjęcia księżycowi oświetlającemu jego osiedle.
Podeszła do niego starsza kobieta i spytała zdziwiona czemu to robi.
Rozglądając się dookoła rozmarzonym wzrokiem powiedział, że to wszystko jest piękne.
Tak piękne, że nie da się tego opisać słowami.
Spytała go jeszcze bardziej zdziwiona co jest takie piękne.
Już chciał odpowiedzieć, że po prostu życie.
Jednak zamyślił się chwilę, spojrzał jeszcze raz na księżyc i odpowiedział, że jest po prostu pierdolnięty w głowę.
Kobieta zmieszała się i odeszła.
A on stał jeszcze chwile w bezruchu, uśmiechnął się szeroko i włączywszy reggae na mp3 - poszedł do domu.
Tej nocy spał bardzo spokojnie.
W ten chłodny, zimowy, Grudziądzki wieczór.

Garet